A Sancristía é obra do gótico tardío de principios do século XVI. Realizada baixo o mandato do bispo Diego de Soto, consta de catro tramos de bóveda, tres deles divididos por arcos transversais de complicadas nervaduras.
A fachada da sala presenta un retablo barroco dourado con dous corpos montados sobre unha cómoda con lenzos de San Pedro, San Xoán Evanxelista e San Paulo, no primeiro corpo, e da Piedade, no segundo. A ambos os dous lados do retablo, na parte superior, colgan dous cadros de evanxelistas. Estes, xunto con outros dous situados na parede oposta da sala, forman parte dunha serie de catro óleos sobre lenzo da escola italiana do século XVII que o bispo Villafañe trouxo de Roma no seu día.
As paredes laterais da estancia están ocupadas por dous longos conxuntos de caixóns rococó, moi ben conservados, sobre os que descansan predelas en madeira xaspeada e rematada con pequenos vasos labrados en talla dourada. Nos seus caixóns destacan cadros de cobre do obradoiro de Rubens, de excelentes cores, inspirados en escenas do Antigo Testamento e nunha excelente Inmaculada de alabastro.
