Primeira sala
Este espazo corresponde ao que fora a antiga capela de San Ignacio de Loyola. Ao fondo, conserva o seu retablo rococó dourado e xaspeado, dun só corpo, con tres rúas e catro simples columnas salomónicas. Na súa fornela central atópase unha talla da Inmaculada do século XVII e as súas rúas laterais están ocupadas por dúas tallas en madeira policromada de San Pedro e San Paulo.
Nunha das principais vitrinas da sala atópase a famosa colección de zapatos episcopais bordados en seda e ouro empregados polos prelados noutros tempos en cada unha das principais solemnidades da Catedral. As máis antigas datan do século XVIII e atópanse en excelente estado de conservación.
No centro da sala atópase tamén unha excelente arqueta eucarística de orixe hispano-filipina, de finais do século XVII. Esta urna única foi un agasallo dun mindoniense que a fixo traer de Filipinas cando estas illas estaban baixo dominio español. Está feita de carei e láminas de prata repuxada.
A sala complétase cunha serie de vitrinas que inclúen indumentaria litúrxica, xoias de prata, crucifixos de marfil e diversas pinturas ao óleo sobre cobre. A maioría das pezas expostas datan dos séculos XVII e XVIII. Despídenos desta sala un magnífico relevo policromado e dourado da Asunción do século XVII.
Segunda sala
Unha das principais obras desta sala é a serie de relevos policromados de alabastro ao óleo pertencentes ao obradoiro de Londres, do século XV. Estes estaban antigamente na predela que tiña o antigo retablo da catedral.
Amósanos a presentación da Virxe no templo, a Santísima Trindade, o nacemento de Xesús e a circuncisión. Só un deles nos chegou na súa totalidade.
Na vitrina anexa, unha serie de representacións bíblicas en alabastro policromado decoradas á auga, tamén do século XV, neste caso, do obradoiro de Nottingham. Todos eles proceden do antigo retablo da parroquia de San Esteban de Valcarría en Viveiro.
Na parte central, hai unha cruz procesional en bronce fundido e cicelado e un xogo de incensarios góticos, tamén en bronce. Todas estas pezas pertencen ao século XV.
Ademais das numerosas xoias de prata, chaman a atención as diferentes mesas flamengas colgadas nas súas paredes e algunhas tallas, entre as que destaca unha Virxe do século XI atopada no casco dun barco que levaba séculos afundido no mar.
Terceira sala
Nada máis entrar, chama a atención unha talla da Sagrada Familia de finais do século XVII. Barroca, e ricamente estopada, é obra dun discípulo de Gregorio Fernández e está inspirada noutro grupo do propio autor existente en San Antolín de Tordesillas.
Como nas salas anteriores, unha vitrina móstranos parte da gran colección de ourivería da catedral e do diocesano. Nela, pódense ver diferentes cálices, incensarios e demais servizos litúrxicos elaborados en prata.
Tamén nesta sala atópanse dúas magníficas tallas da Virxe co Neno, ambas anónimas e realizadas en madeira policromada. Unha delas, do século XVI, é coñecida como a Nosa Señora da Sé. Ao seu carón, aparece unha Virxe dando o peito ao Neno. Trátase dunha talla do século XII que conserva a súa primitiva policromía. A sala complétase cunha serie de óleos pertencentes ao século XVIII.
Cuarta sala
Esta sala está presidida por un retablo do século XVII titulado Magdalena Penitente. Trátase dunha sinxela edícula de estilo renacentista preparada para albergar a imaxe gótica de Santa María Magdalena, reclinada e cun libro na man. O seu anterior emprazamento era a capela que tivo dedicada na catedral.
Tamén, nun lugar destacado, xorde un pequeno altar portátil co neno Xesús meditando na paixón.
Outra manifestación da riqueza ourive do museo e un grande óleo sobre lenzo do século XVIII, que representa un Ecce Homo, completan a sala.
Quinta sala
A última sala do museo alberga unha fermosa pintura ao óleo composta por unha escena entre dúas pilastras estriadas. A obra é anónima, do último cuarto do século XVI, e está dedicada a Santa Catalina.
Tamén se poden apreciar algunhas tallas. Entre elas, unha mística escultura de San Francisco de Asís do século XVIII, vestindo o hábito da Terceira Orde Regular Franciscana Regular, un San Pedro do século XVII, e unha Virxe do Carme de estilo tudoriano, que representa a imposición do escapulario a San Simón Stock.
A riqueza artística desta sala e do museo, en definitiva, complétase con dous relevos de San Bartolomeu e Santa Lucía e uns lenzos de San Pedro e San Xoán Bautista.
